Η ομάδα allos art project σας καλεί να πάρετε μέρος στο 1ο έτος δραστηριοτήτων της με θέμα
'Αυτό εδώ δεν είναι Τέχνη'
και να ορίσετε έννοιες όπως: Τέχνη, έργο τέχνης, καλλιτέχνης. Πώς ορίζετε εσείς την έννοια της Τέχνης σήμερα;
Στόχος μας είναι η διοργάνωση έκθεσης με το παραπάνω θέμα. Η πρόσκληση συμμετοχής απευθύνεται σε όσους έχουν επιλέξει την Τέχνη για να εκφραστούν. Κατα τη διάρκεια του 1ου έτους θα υποστηριχθεί η εικαστική έκφραση μέσω της Τέχνης.
Η αποστολή φωτογραφιών των έργων σας μπορεί να γίνει στο e-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Για να θεωρηθεί έγκυρη η υποβολή της πρότασης συμμετοχής σας θα πρέπει οι φωτογραφίες των έργων σας (8–20 εικόνες, 72 dpi, 800 pixels) να συνοδεύονται από ονομασία project, ένα σύντομο βιογραφικό (έως 150 λέξεις) και ένα σύντομο κείμενο που να εκφράζει το σκεπτικό της σειράς των έργων σας (έως 300 λέξεις).
Ακολουθούν τα έργα των συμμετεχόντων στην θεματική 'Αυτο εδώ δεν είναι Τέχνη'
Βασίλης Τσαρνάς
"σκιές από νερό"
"Έτσι το νερό θα εμφανιστεί σαν ένα ολοκληρωμένο όν που διαθέτει σώμα, ψυχή, φωνή. Περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο στοιχείο, το νερό είναι μια πλήρης ποιητική αλήθεια."
(GastonBachelard - "Το νερό και τα όνειρα" - εκδόσεις Χατζηνικολή - μετάφραση Έλσης Τσούτη)
"Όμως υπάρχουν και εικόνες (αποτυπώσεις) πανομοιότυπες με τα στερεά σώματα και ασύγκριτα πιο λεπτές από όλα τα ορατά αντικείμενα. (...) Τις αποτυπώσεις αυτές τις ονομάζουμε είδωλα (ομοιώματα)." - "Αν αντιμάχεσαι όλες τις αισθήσεις σου, δε θά'χεις πλέον τίποτα με βάση το οποίο να κρίνεις ακόμα κι εκείνες τις αισθήσεις που ισχυρίζεσαι ότι μας εξαπατούν."
(Επίκουρος - "Επιστολή προς Ηρόδοτο" και "Κύριαι Δόξαι" - από το "Επίκουρος" - εκδόσεις Θύραθεν - μετάφραση Γιάννη Αβραμίδη)
Το νερό με τραβάει για τη διαφάνειά του. Γιατί όσο και αν υπάρχει απτά και δεν αμφισβητεί κανείς την ύπαρξή του, μεταμορφώνεται συνεχώς σε πάγο, σε σύννεφο, σε κύμα, σε καθρέφτη. Η φωτογραφία με ενδιαφέρει σαν ένας τρόπος να ονειρεύομαι διαφορετικά επίπεδα της πραγματικότητας, ανακαλύπτοντας σκιές, βλέποντας ξανά τα πράγματα κυριολεκτικά (ή σαν) μέσα από νερό.
Βιογραφικό Σημείωμα
Ο Βασίλης Τσαρνάς γεννήθηκε το 1975. Σπούδασε μουσική (τσέλο, πιάνο και αρμονία) και είναι αυτοδίδακτος στη φωτογραφία από επιλογή. Ασχολείται επίσης με τη ζωγραφική και την ποίηση. Έχει παρουσιάσει δύο ατομικές έκθεσεις φωτογραφίας. Η πρώτη με τον τίτλο «παρατεταμένες στιγμές» φιλοξενήθηκε στο bartesera στην Αθήνα, τον Απρίλιο του 2012. Η δεύτερη με τον τίτλο «σκιές από νερό» στην gallery του Ιανού στη Θεσσαλονίκη, τον Μάιο του 2013. Έχει επίσης συμμετάσχει σε τρείς συλλογικές. Στο τώρα γκρεμισμένο εργοστάσιο του Φιξ Πατησίων στην Αθήνα το 1994 μαζί με τον Φωκίωνα Γουρδουβέλη. Στην "Τέχνη στο πατάρι" στον Ιανό της Αθήνας (Ιανουάριος – Μάρτιος 2013) υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της Μικρής Άρκτου και την επιμέλεια της Ίριδας Κρητικού. Στο φεστιβάλ “loveislikeoxygene” τον Μάιο του 2013 στο artist στο Χαλάνδρι. Επίσης συμμετείχε μουσικά (τσέλο) στην performance “phenosis” του Κώστα Γκαραμέτση στο CAMP στην Αθήνα στις 14-6-13 υπό την επιμέλεια της Αιμιλίας Μπουρίτη.
Παντελής Μπίμπης
"Εξανάσταση"
Είναι δύσκολο να εξηγήσεις το συναίσθημα της αγανάκτησης, γιατί ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, σκέφτεται και αντιλαμβάνεται τα πράγματα διαφορετικά. Θεωρώ ότι υπάρχουν κάποιες στιγμές που πιεζόμαστε αρκετά, δημιουργώντας καταστάσεις που μας ωθούν στην αγανάκτηση-εξανάσταση.
Προσωπικά; ..... εξανάσταση γιατί με ενοχλεί που βλέπω αποτσίγαρα και διάφορα σκουπίδια στην παραλία και κανείς να μην κάνει τίποτα γι' αυτό. Εξανάσταση γιατί με ενοχλεί έτσι που κατάντησε η Αθήνα και πιθανότατα το μέλλον πολλών πόλεων ακόμα. Γιατί με ενοχλεί που κάποιοι ξεσκίζουν και κουρελιάζουν τα όνειρα και τα ιδανικά του κάθε ανθρώπου κάνοντάς τον να νιώθει ανήμπορο και αλυσοδεμένο σαν άλλος Προμηθέας. Εξανάσταση γιατί ο συρφετός ονόματι πολιτικοί (παγκοσμίως) κοροϊδεύουν τον κόσμο φορώντας μάσκες κρύβοντας τον πραγματικό τους εαυτό. Εξανάσταση γιατί πολλοί θα ήθελαν ή νομίζουν ότι έχουν το χάρισμα του Μίδα. Εξανάσταση γιατί ο κόσμος τον οποίο δημιουργεί ο άνθρωπος σπάει και γίνεται κομμάτια.
Προσπαθώντας να μπω στο μονοπάτι της δημιουργίας έφτιαξα αυτές τις εικόνες κατ' υπόδειξη ή περίπου, των συναισθημάτων που ένιωθα και θα νιώθω αν δεν υπάρξουν απαντήσεις στις ερωτήσεις προς τον εαυτό μου.
Βιογραφικό Σημείωμα
Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1972 και μεγάλωσα στα Νέα Παλάτια Ωρωπού. Το 1999 - 2001 παρακολούθησα μαθήματα ζωγραφικής, στο εργαστήρι του Σερκενλίδη Κρυωνά στην Ξάνθη με τον οποίο και συνεργάστηκα παραδίδοντας μαθήματα σε παιδικά τμήματα έως το 2003.Το 2008 - 2010 παρακολούθησα μαθήματα ζωγραφικής στο πολιτιστικό κέντρο του Δήμου Χαϊδαρίου με δασκάλα την γλύπτρια-ζωγράφο Σοφία Δημητρίου. Έχω πάρει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις των παραπάνω εργαστηρίων.
Πόλυ Μαμακάκη
"…τη μέρα είμαι ένα τίποτα και τη νύχτα είμαι εγώ…"
Λισαβόνα, Ιούνιος 2012. Η πόλη του Οδυσσέα παγιδευμένη στα τείχη της. Δρόμοι λιθόστρωτοι και επικλινείς -αρχιτεκτονικό προϊόν της αστικής επέκτασης του 16ου αιώνα- περιστοιχίζουν εικόνες ζωντανές, επιλεκτικά αποσπάσματα καθημερινότητας, εκεί όπου όλα παραμένουν ακόμα γραφικά και οικεία, ενώ η ανεργία με τα έξι σχεδόν μηδενικά μαστίζει τη μεσογειακή ηλιοφάνεια των άλλοτε θαλασσοπόρων εξερευνητών, που αδυνατούν στην πλειοψηφία τους σήμερα να ταξιδέψουν. Εικόνες εν μέρει στατικές εν μέρει σε κίνηση δηλώνουν την ανάγκη εξόδου απόδρασης και μαζί την αγκυροβόληση εντός των οριογραμμών. Το πλήγμα των κρίσιμων οικονομικοκοινωνικών αλλαγών θέτει εμπόδια ανυπέρβλητα. Σε πείσμα ή αντίστιξη των πολλαπλών υλικών στερήσεων και αναπόφευκτων περιορισμών προβάλλει ως αντίδοτο το έντονο χρώμα. Από την ώρα που η μέρα ξυπνά, προετοιμάζει μία ακόμα γιορτή νύχτας. Ξεκινώντας από την Alfama των fados και φθάνοντας στην BarrioAltoτο φως δύει αργά. Ένας αλλιώτικος ρυθμός ακολουθεί τις δικές του μουσικές νότες, αυθεντικές, αισθαντικές, αδιαπραγμάτευτες. Ανεστίαστες μορφές αποδίδουν όλα τα διερχόμενα πρόσωπα, που αφομοιώνονται σε ένανοηματικά ανοιχτό και απελευθερωτικό χάριν της εικασίας του κάδρο. Και τι μπορεί να ιδωθεί-πόσο μάλλον να κερδηθεί-ως βέβαιο, κεκτημένο και αναλλοίωτο, δηλαδή προσωπικό, μέσα από την αφήγηση αυτών των εικόνων; «Εγώ, τη μέρα είμαι ένα τίποτα και τη νύχτα είμαι εγώ» ηχούν από παντού τα λόγια του Φερνάντο Πεσσόα…
Βιογραφικό Σημείωμα
Η Πόλυ Μαμακάκη γεννήθηκε το 1976 στην Αθήνα και κατάγεται από την Τύλισο Ηρακλείου Κρήτης. Έκανε πτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές στη Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Ζει και εργάζεται ως δικηγόρος στην Αθήνα. Το 2012 εκδόθηκε η συλλογή ποιημάτων της εν(d)ος (εκδ. Γαβριηλίδης), ενώ προηγήθηκαν οι ποιητικές συλλογές Σαν άλλη Αριάδνη (εκδ. Μέδουσα, 2006) και urbanpoetry (blurb.com, 2009). Με τη φωτογραφία ασχολείται από το 2009 και έχει λάβει μέρος με έργα της σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις (Κολλέγιο Αθηνών, Ελληνική Φωτογραφική Εταιρία, Photovision, BoozeCooperativa).
Λευτέρης Παρασκευαΐδης
"Το Σκοτεινό Χωριό"
Το σκοτεινό χωριό, είναι ένα project το οποίο ξεκίνησε το 2005 στον τόπο καταγωγής της μητέρας μου, τη Ραψάνη Ολύμπου.
Τα μυστήρια και οι θρύλοι που περιβάλλουν αυτόν τον τόπο εδώ και αιώνες, με ενέπνευσαν να προσεγγίσω φωτογραφικά το τοπίο και τα χαρακτηριστικά του καθώς και τις συνήθειες των ανθρώπων της περιοχής, με μια πιο σκοτεινή χροιά. Οι κανονικές λήψεις οι οποίες μετά από ηλεκτρονική επεξεργασία κατέληξαν στο τελικό αποτέλεσμα, απέχουν από την συνήθη εικόνα του χωριού. Το μεγαλύτερο διάστημα του χρόνου η Ραψάνη είναι ένας τόπος με πλούσια φυσική ομορφιά και συχνές εναλλαγές στο τοπίο. Υπάρχουν όμως και κάποιες στιγμές όπου τα μυστικά του τόπου σε συνδυασμό με την αραιή πλέον κατοίκηση και το απομονωμένο χειμωνιάτικο τοπίο φανερώνουν το «σκοτεινό χωριό». Αυτές οι στιγμές ήταν ο στόχος του project.
Βιογραφικό Σημείωμα
Γεννήθηκα στην Θεσσαλονίκη.
Ξεκίνησα να ασχολούμαι με την φωτογραφία το 1997 παρακολουθώντας τον διετή κύκλο μαθημάτων στην Σχολή Φωτογραφίας Σταυρούπολης, και από το 2001 άρχισα να πειραματίζομαι καλλιτεχνικά με την φωτογραφία.
Το αστικό τοπίο και ο ουμανισμός μέσα σε αυτό είναι τα βασικά φωτογραφικά μου ενδιαφέροντα. Έχω πραγματοποιήσει μία ατομική έκθεση (Το Άστυ / Ε.Φ.Ε Gallery) και συμμετάσχει σε τέσσερις ομαδικές εκθέσεις.
Από το 2004 ζω και εργάζομαι στην Αθήνα.
Θανάσης Οικονόμου
"Τα δένδρα έχουν μνήμη..."
Η ενασχόλησή μου με τη φύση με ενέπνευσε να απεικονίσω με τον φακό κορμούς, δένδρα ανθρωπόμορφα, σπαρακτικά, μνημειακά, που σηματοδοτούν την ανελέητη διαδοχή εκείνων που έρχονται κι εκείνων που φεύγουν. Δένδρα σαν σύμβολα γονιμότητας και αέναης αναγέννησης, άξονας του κόσμου, που συνδέει τη γη και τα έγκατά της με τον ουρανό. Η περιήγησή μου σε μέρη εγκαταλελειμμένα με έφερε μπροστά σε δένδρα με λείο κορμό γεμάτα πλαστικότητα. Τα ίδια δένδρα φωτογράφισα ξανά, όταν η φύση κάηκε από πυρολάγνους, αδέσποτους ολετήρες. Εκμεταλλεύτηκα αυτό το υλικό για να πυροδοτήσω τον δικό μας διάλογο με τα δένδρα και τις σημασίες τους. Για να ξυπνήσει μέσα μας η κυτταρική μνήμη, να ξεκινήσουμε από την αρχή, να ερωτευτούμε τη φύση, να την ψηλαφίσουμε, να την τοποθετήσουμε εντός μας, γύρω μας, να αναπλάσουμε την αρχική μορφή του δάσους, εκεί που άνθρωπος δεν έχει θέση, τιμωρημένος απ’ αυτήν ως ον βέβηλο επικίνδυνο και άμετρο.
Βιογραφικό Σημείωμα
Γεννήθηκε στο Μαρούσι Αττικής. Σπούδασε στα ΚΑΤΕΕ Αθήνας. Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής και φωτογραφίας με δασκάλους τη Victoria Bassi, τον Γιάννη Γαλάνη, τον Σαμουήλ Νέγρι, την Ιωάννα Βασδέκη. Ιδρυτικό μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας «Ίριδα». Συνεντεύξεις, άρθρα και φωτογραφίες του έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και περιοδικά και έχει βραβευτεί σε διαγωνισμούς.
Ατομικές εκθέσεις
1990 Πολιτιστικό κέντρο Καματερού με θέματα από το θέατρο και τον κινηματογράφο
1999 Καφέ "Ποδήλατο" στα Εξάρχεια με θέμα «εκρήξεις αισθήσεων και παραισθήσεων»
2000 "Επικούρειον" με θέμα «Ταξιδεύοντας στο χρόνο»
2004 Μουσική Σκηνή "Συρμός" με θέμα «Αντιθέσεις»
2008 Bistro "Συμπόσιο" στην Αίγινα με θέμα «Ιστορίες Αντικατοπτρισμού»
2009 Χώρος Τέχνης "Ηώς" με θέμα «Σημάδια»
Επίσης συμμετείχε στην 5η και 6η Διαδημοτική Έκθεση Εικαστικών Τεχνών, στη Λέσχη Πολιτισμού Φλώρινας, στο Κάστρο Μπούρτζι της Καρύστου, στην «Τεχνόπολις» Δήμου Αθηναίων και σε άλλες ομαδικές εκθέσεις.
Έχει εκδώσει δύο λευκώματα με τίτλο «Σημάδια» και «Η σιωπή του ορατού».
Μαρία Αθανασίου
"Ταξιδεύοντας"
Αναζητώντας χρόνια τώρα τοπία μοναδικής ομορφιάς και πολλές φορές δυσπρόσιτα, στην πορεία ανακάλυψα οτι μπορεί κάποια πράγματα να βρίσκονται ήδη δίπλα μας και να μην τους δώσαμε την απαραίτητη αναγνώριση. Καθημερινά τοπία που περιμένουν αυτό το κάτι που θα ζωντανέψει για μια στιγμή το μέχρι τότε φαινομενικά αδιάφορο και καθημερινό χωρίς να υστερούν τελικά σε τίποτα από έναν ζωγραφικό πίνακα. Αυτό το φως προσπαθώ ν’ ανακαλύψω, ν’ αποτυπώσω και να μοιραστώ σ’ αυτή την φωτογραφική μου διαδρομή.
Βιογραφικό Σημείωμα
Η Μαρία Αθανασίου γεννήθηκε το 1975 στην Λάρισα όπου ζει κι εργάζεται ως φωτογράφος. Η ενασχόληση της με την φωτογραφία ξεκίνησε από το 2000. Είναι αυτοδίδακτη και εξελίχθηκε κοντά σε έμπειρους φωτογράφους. Από το 2010 είναι μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας Ίριδα και έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις, στην γκαλερί Korbos, στο Γκάζι, στην Φλώρινα και στην Κάρυστο. Το 2013 συμμετείχε στην κριτική επιτροπή στον διαγωνισμό φωτογραφίας του Artfools Festival.
Χαρά Σκλήκα
"Σιωπή"
Σε μία εποχή όπου οι κοινωνίες φλυαρούν για ανάπτυξη, καινοτομία και ριζική αλλαγή, στρέφομαι σε σκέψεις και επισκέψεις παραμελημένων κτιρίων που ιστορικά είναι αναπόσπαστο κομμάτι της δικής μας κοινωνίας. Αποσκοπώ στην υπενθύμιση της ύπαρξής τους και την ανάδειξη του ωραίου μέσα από τη φθορά και τη σιωπή.
Η σιωπή είναι η αναπόδραστη κατάσταση του φωτογράφου που βρίσκεται στους χώρους αυτούς και παρατηρεί. Είναι η ανάγκη να αφήσει να μιλήσουν τα ακαθόριστα σχήματα που σχηματίζει η σκουριά και η υγρασία, το νόημα που δίνουν λέξεις γραμμένες στους τοίχους, η ίδια η εγκατάλειψη. Η σιωπή είναι το όχημα για ένα σύντομο ταξίδι αναμνήσεων για όσους γνωρίζουν την ιστορία των κτιρίων ή η ανακατασκευή μιας αλήθειας για όσους τη φαντάζονται.
Η λεπτομέρεια μου υπαγόρευσε τη σαφέστερη κατανόηση των χώρων και τη σύνθεση ενός συνόλου εύγλωττων εικόνων. Στη θέα τους αναρωτήθηκα πώς ήταν πριν, πόσο καθοριστικός ήταν ο χρόνος και η ανθρώπινη δραστηριότητα στο αποτέλεσμα αυτό. Απαντήσεις κρυμμένες πίσω από τη σιωπή, ίσως και πίσω από τη φωτογραφική προσέγγιση.
Βιογραφικό Σημείωμα
Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1969. Σπούδασα Τουριστικές Επιχειρήσεις στη Σχολή Διοίκησης & Οικονομίας των ΤΕΙ Αθήνας. Η οπτική μου φωνή μέσα από τη φωτογραφία άρχισε να ακούγεται το 2006. Στην αρχή αυτοδίδακτη, και στη συνέχεια με τα φώτα διακεκριμένων φωτογράφων στο Athens House of Photography, το Ελληνικό Κέντρο Φωτογραφίας και το Central Saint Martins στο Λονδίνο, συνεχίζω να εκφράζομαι και να δημιουργώ. Η συμμετοχή σε portfolio reviews εντός και εκτός συνόρων και ομαδικές εκθέσεις με φιλανθρωπικό χαρακτήρα, αποτελούν την πιο πρόσφατη δραστηριότητά μου.
Χάρης Μαρκίδης
"Περιαστικές Προσεγγίσεις / Suburban Approaches"
Το project Suburban Approaches προβάλλει αδρανείς εξωτερικούς χώρους και τοπία γύρω από τις πόλεις των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης, κυρίως σε νυχτερινές ώρες. Η χρήση των χώρων αυτών, τις συγκεκριμένες στιγμές δεν απεικονίζεται, ωστόσο η ταυτότητά τους και ο λόγος κατασκευής τους από τον άνθρωπο βρίσκεται ακόμη εκεί αναμένοντας μία ενεργή παρουσία.
Αμέτρητοι είναι στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις οι χώροι που χρησιμοποιούνται μερικώς ή η χρήση τους ανήκει σε παρελθοντικούς ένδοξους καιρούς. Όμως στέκουν ακόμη εκεί αυτά τα κτίσματα δημιουργώντας ένα νέο είδος τοπίου, που δεν αντικατοπτρίζει την εγκατάλειψη ή την ερημιά, αλλά μία μετέωρη κατάσταση κενού η οποία τα αναγκάζει να περιμένουν την επόμενη ιδιότητα τους.
Τέλος, το Suburban Approaches με μία προσέγγιση στα στοιχεία της Νέας Τοπιογραφίας, παρουσιάζει χώρους κενούς από ψυχή αλλά γεμάτους με απομεινάρια που έχει αφήσει πίσω της η ανθρώπινη ύπαρξη.
Βιογραφικό Σημείωμα
Ονομάζομαι Χάρης Μαρκίδης και είμαι 22 ετών. Τα τελευταία τρία χρόνια ζω στην Αθήνα, ενώ κατάγομαι από τη Θεσσαλονίκη. Είμαι τριτοετής φοιτητής στο τμήμα φωτογραφίας και οπτικοακουστικών μέσων του Τ.Ε.Ι. Αθήνας.
Κατά τα εφηβικά μου χρόνια είχα παρακολουθήσει μαθήματα ζωγραφικής, ελεύθερου και γραμμικού σχεδίου στο εργαστήριο του Γεωργίου Ψαράκη, στη Θεσσαλονίκη. Στη συνέχεια έκανα προετοιμασία ενός έτους στο Foundation DEI Thessalonikis, με μαθήματα στα αγγλικά, για σπουδές αρχιτεκτονικής στην Αγγλία. Έπειτα φοίτησα για δύο συνεχόμενα χρόνια στο Kingston University of London στο τμήμα αρχιτεκτονικής. Κατέχω πτυχίο Proficiency στην Αγγλική γλώσσα και έχω ορισμένες γνώσεις σε Γαλλικά και Ιταλικά.
Το 2011 επιμελήθηκα την κάρτα προώθησης της κ. Ιώς Πάσχου για την έκθεση "Absences", που πραγματοποιήθηκε στις Σέρρες. Ακολούθως, το Δεκέμβριο του 2011 συμμετείχα μαζί με συμφοιτητές μου εθελοντικά στην κάλυψη της Χριστουγεννιάτικης γιορτής των υποτρόφων του ιδρύματος Αριστοτέλη Ωνάση, στη Στοά του Βιβλίου. Την ίδια χρονιά, επιπλέον, συμμετείχα στην φωτογραφική κάλυψη του 30ου Μαραθωνίου της Αθήνας.
Ακόμη, εργάστηκα εθελοντικά στο στήσιμο του Athens Photo Festival 2012, στο Athens Video Art Festival 2013 και στην Art Athina για το Ελληνικό Κέντρο φωτογραφίας, καθώς κάλυψα και φωτογραφικά τις εκδηλώσεις.
Τέλος, τον Ιούνιου του 2013 επίσης συμμετείχα με έργα μου στην έκθεση ‘Το Λάθος’ στο Booze Cooperative, η οποία πραγματοποιήθηκε υπό την επίβλεψη του Σ. Πάσχου και του Φ.Καγγελάρη, έπειτα από την ολοκλήρωση του σεμιναρίου γύρω από το ‘Λάθος’ στην τέχνη. Παράλληλα παρακολούθησα μία σειρά σεμιναρίων από το Ελληνικό Κέντρο Φωτογραφίας όσον αφορά την ‘Ταυτότητα στην Τέχνη’ (με εισηγητές τους: Καγγελάρη, Πετσίνη, Παναγιωτόπουλο, Μουτσόπουλο).
Ροντιόν Κατσάνοβ
"The real unreal"
Το project ονομάζεται The real unreal επειδή οι μορφές και οι εικόνες είναι φτιαγμένες με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούν να διαβαστούν από τον θεατή, δεν είναι αφηρημένες. Από την άλλη το σύνολο παραπέμπει σε ένα μη ρεαλιστικό, επινοημένο περιβάλλον. Ο πυρήνας των έργων προϋπάρχει σαν σκέψη σε ένα ποσοστό όχι μεγαλύτερο του 20%.Από 'κει και πέρα η αφετηρία είναι ο άνθρωπος που έλκει μέσα στον πίνακα τον κόσμο που τον περιβάλλει. Έτσι, μέσα από μια συχνά αργή διαδικασία, συμπληρώνεται ο πίνακας με στοιχεία που αν και πολλές φορές δείχνουν ετερόκλητα ωστόσο νοηματοδοτούν την ύπαρξη του συγκεκριμένου ατόμου. Περισσότερο απασχολούν κομβικές στιγμές στη ζωή του ανθρώπου αυτού, όπου αναλογίζεται τι άφησε στο παρελθόν και τι θα του φέρει το μέλλον, για τη μοίρα τη δική του και τη ανθρώπινη γενικά και αν τα σημαντικά για εκείνον πράγματα υπάρχουν ακόμη στη ζωή του ή κάπου τα έχασε στην πορεία.
Βιογραφικό Σημείωμα
Ο Ροντιόν Κατσάνοβ γεννήθηκε το 1974 στη Ρωσία και εδώ και είκοσι χρόνια ζει στην Αθήνα. Τις σπουδές του στη ζωγραφική ξεκίνησε στη Ρωσία και συνέχισε εδώ στο τμήμα ζωγραφικής της σχολής Βακαλώ. Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Ανάργυρος Δρόλαπας
"Is this art?"
«A work of art is not complete without the perception of the viewer when he or she starts asking questions. Even if those questions are nothing more that:"why in the world is this a work of art?"»
Marchel Duchamp with this famous phrase, established an essential element for the completion of a work of art criticism, the existence of a spectator. Such asynchronous dialogue takes place at every site presenting art.
Through the camera lens, exhibition's space becomes a stage and then a frame, where the interaction of viewers with art-works evolves into action. Questions that cannot be expressed verbally, but are reflected in spectators' facial expressions and body movements, spontaneous or moderate reactions, the human body and its scale in comparison with the material and size of projects, all find their place in an Exhibition.
Βιογραφικό Σημείωμα
Ο Ανάργυρος Δρόλαπας μεγάλωσε στην Άμφισσα και σπούδασε στο Φυσικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ξεκίνησε την ενασχόλησή του με τη φωτογραφία στον Φωτογραφικό Τομέα του Πολιτιστικού Ομίλου Φοιτητών του ΕΚΠΑ και από τότε πειραματίζεται με το αντικείμενο.
Φωτογραφίες του έχουν δημοσιευθεί σε ηλεκτρονικά περιοδικά και έχει συμμετάσχει σε διάφορες εκθέσεις.
Η πρώτη του ατομική έκθεση πραγματοποιήθηκε στο Give Hope, στην Αθήνα, το διάστημα Απρίλιο-Μάιο του 2012.
Πρόσφατα πραγματοποίησε τη δεύτερη ατομική του έκθεση στο Παραδοσιακό καφενείο “Εν Ελλάδι”, στα Ταμπάκια της Άμφισσας, (Μάρτιο - Απρίλιος 2013) με τίτλο: “Lurking nature”
Παράλληλα συμμετείχε και στις ομαδικές εκθέσεις:
Casa Amalia στο πλαίσιο του Es-optron, Στο Παλιό Νοσοκομείο της Άμφισσας (2013) και στο Cheap Art στα Εξάρχεια (2013)
“Μεσόγειος: ο θαλάσσιος κόσμος μας” του συνδέσμου MEDASSET που παρουσιάστηκε στο αεροδρόμιο ‘Ελ.Βενιζέλος’ και σε πόλεις της Ελλάδας. (2012)
“Εικόνες από τη Μέση Γη” με τους Slightly Eccentric Photo Group στο πλαίσιο του TERRA NUEVA PROJECT [ΝEA ΓH] (2011)
“THE COLLECTION Contemporary Life Documentation” στο Open Show Studio (2011)
